Beroemden

Kort geding Beroemden —
Voor Beroemden gooide het zestal zijn heilige geloof in het genuanceerde woord af. Drie kwart van de voorstelling verloopt zonder tekst. Het speelterrein is meer een werf geworden: houten planken, emmers met cement, besmeurde platen op de vloer. Hier wil gebouwd of afgebroken worden, met handen en tanden. (***)
Wouter Hillaert, De Standaard, 12 juli 2012

Beroemden —
De nihilistische en tragische Bernhardthematiek is confronterend en razend actueel. Ook wij vergapen ons dagelijks aan de tragiek van Syrië, Bagdad, de honger in Afrika en ook wij doen niks. En zeker aan het begin van de zomervakantie is de boodschap van de voorstelling pijnlijk herkenbaar: wie heeft niet zelf al ooit eens de bedenking gemaakt om even verlof te nemen ook van alle schrijnende wereldproblemen als hij met vakantie gaat?(***)
Roel De Trazegnies, Cobra.be, 12 juli 2012

Topcast zonder maïzena —
Een 'polycoproductie', noemen ze het. ... Af en toe komen ze samen, als afsluiting van een seizoen: denken, dingen proberen, zien of iets ergens toe leidt. ... Uitzichtloosheid, mediakritiek, zin en onzin van voedselhulp, existentieel lijden. ... Vervelen doe je je geen moment, maar er zijn al beklijvender dingen gemaakt door deze klasbakken. (***)
Yves Desmet, De Morgen, 1 juli 2012

Op hete bonen lopen —
Van ‘miniatuurintrospectie’ en ‘narrativiteitsangst’ is geen sprake in Beroemden, al vormen deze woorden de ondertitel van de voorstelling. Gesloopt maar gelouterd kom je eruit.
Loek Zonneveld, De Groene Amsterdammer, 21 augustus 2012

Vage Afrikaanse klachten —
De poging van vier theatergezelschappen om een stuk van Thomas Bernhard op te voeren, draaide uit op een dadaïstische voorstelling over Afrika.
Kester Freriks, NRC, 11 september 2012

Ode aan de knutselende kunstenaar —
Zoals ook het Nederlandse theaterlandschap grondig wordt verbouwd – en het Vlaamse in iets mindere mate – verbouwt een groep Nederlandse en Vlaamse acteurs Theater Frascati. De leden van Stan, De Koe, Dood Paard en Discordia slepen met triplex platen, stampen met blote voeten door cement en hullen zich in stukgeknipte doeken.
www.theaterkrant.nl, Robbert van Heuven, 13 september 2012

Nergens op beroemd —
Eens in de zoveel tijd zoeken ze elkaar op voor een nieuwe ‘polycoproductie’. Tezamen tekenden ze al voor oersterke voorstellingen als Onomatopee en We hebben het/een boek (niet) gelezen. ‘De kracht is onze onvoorspelbaarheid’, zegt Willem De Wolf. ‘Kijk naar onze agenda’s en er kan eigenlijk niks. En toch lukt het dan weer.
De Volkskrant, Karin Veraart, 13 september 2012