Eg er vinden, Ik ben de wind

Weergaloos mooi verbeelde boottocht
"De boot bestaat niet, die is denkbeeldig. De grijszwarte stenen langs de fjordenkust zien we ook niet, die roepen de acteurs met hun stem en woorden op. Damiaan De Schrijver van Tg Stan en Matthias de Koning van Maatschappij Discordia spelen de dialoog voor twee acteurs Ik ben de wind (Eg er vinden) van de Noorse toneelauteur Jon Fosse uit 1977. Het is een weergaloos mooie toneeluitvoering, raadselachtig, enerverend op ingehouden manier en poëtisch.
...
Voorstellingen als Ik ben de wind (...) verrijken de toneelspeelkunst en ze zouden eigenlijk het ijkpunt moeten zijn van alle theater. De eenvoud is echter een verraderlijke; erachter schuilt een oneindig rijke zeggingskracht en theatrale spanning."
Theaterkrant, 'Keuze van de criticus', Kester Freriks, 21 december 2018

Existentiële onmacht wordt tastbaar in Eg er vinden
"De extreem onopgesmukte vorm die de makers aan de tekst hebben gegeven past uitstekend bij het thema. Het ingetogen spel van de anders zo explosieve De Schrijver geeft sterk zijn vertwijfeling weer. De Koning zet juist zijn kenmerkende zoekende, bijna verstrooide spel nog extra aan, waardoor de dolende kwetsbaarheid van zijn personage tastbaar wordt. De chemie tussen de acteurs, die elkaar al decennialang van tegenspel voorzien, zorgt ervoor dat ook de vriendschap tussen de twee mannen gelaagd voelt."
NRC, Marijn Lems, 27 december 2018

Omdat het ge niet kunt zeggen hoe 't werkelijk is
"Het is pure poëzie, zowel in de vormgeving met oerelementen (het bruine zeil, de zee, de kale rotsen, de grijze stenen, de zwarte pakken) als in de filosofische teksten, doordrenkt van betekenis."
Margriet Prinsen, Haarlems Dagblad, 17 januari 2019

Theatertekstkritiek: Ik ben de wind van Jon Fosse - Prachtig opgeschreven diepe weemoed
"Met zijn meer dan dertig gepubliceerde toneelteksten, vertaald in meer dan veertig talen, is Jon Fosse zowel een van de meest succesvolle als, in relatie tot deze grote hoeveelheid werken, ook een van de meest ongeziene. Slechts een beperkt aantal van zijn stukken is in Nederland gespeeld en ook de recent zeer goed ontvangen productie van Ik ben de wind (2017) door tg Stan en Maatschappij Discordia had helaas maar een beperkt aantal speelbeurten. Dat is jammer in het algemeen en jammer in het bijzonder omdat deze geraffineerde, compacte tekst zo ongelofelijk veel te bieden heeft. Gelukkig is er de tekstuitgave van Ik ben de wind bij De Nieuwe Toneelbibliotheek in een vertaling van Maaike van Rijn én in een toneelspelersversie van Matthias de Koning en Damiaan De Schrijver (daarover later meer) zodat we er in ieder geval lezend van kunnen genieten."
Joris van der Meer, Theaterkrant, 3 april 2019

Het beste theater van het afgelopen seizoen
"Twee acteurs bevinden zich in een roeiboot op zee. Acteurs Matthias de Koning en Damiaan De Schrijver raken op vrolijke dan weer wanhopige wijze verstrikt in existentiële filosofieën. Superieur spel in nagenoeg abstracte tekst van Jon Fosse."
NRC, 3 juli 2019

"Soms redt hij mij, soms red ik hem"
interview met Damiaan De Schrijver en Matthias de Koning
TheaterFestival, dagkrant, 11 september 2019