Kunst

STAN en Dood Paard, 'KUNST' —
"Kunst is tegenwoordig overal: we kunnen overal aan meestal een democratisch prijs naar kunst gaan kijken en er is ook een publiek voor kunst. Tegelijk leven we in een tijd dat alles snel moet en snel resultaat moet hebben. Daar moet kunst zich tegen verdedigen. Kunst vraagt om een bijzonder soort concentratie, die niet altijd gemakkelijk is maar de ervaring wél intenser maakt."
Julie Rodeyns, <H>ART, september 2014

Kijken we nog wel echt naar kunst? —
"Vanuit de politiek wordt nu veel cynischer naar kunst gekeken. Als het niet opbrengt, heeft het geen bestaansrecht. Er is een enorme polarisering. Aan de enke kant heb je de kunstmarkt, waar werken voor gigantische bedragen geveild worden. Tegelijk zijn er almaar minder subsidies, waardoor veel artiesten moeten ploeteren."
Heleen Debruyne, DM City Gent, 2 oktober 2014

De zuigende kracht van een wit schilderij —
"Enerzijds stelt het het snobisme in de wereld van de hedendaagse kunsten aan de kaak door vragen te stellen over waarde en waardebepaling van kunst. Anderzijds is het een portret van drie ouder wordende mannen, die na vijftien jaar vriendschap de balans opmaken en vaststellen dat ze niet meer dezelfden zijn. Net zoals een klare, onbevooroordeelde kijk op een (duur) kunstwerk onmogelijk blijkt, kunnen ze ook niet meer naar elkaar kijken zonder maskers te zien. Kijken naar kunst vereist kwetsbaarheid – vriendschap doet dat ook. "
Evelyne Coussens, De Theaterkrant, 17 oktober 2014

Witte shit en een uiteengereten vriendschap —
"Alle elementen in deze voorstelling zitten snor. Yasmina Reza leverde een schitterende tekst af vol verbaal vuurwerk en geestige oneliners. De drie acteurs zijn helemaal in hun element en spelen met de theatrale codes. Het publiek voert het ene lachsalvo na het andere af waardoor de acteurs verder opgetild worden. Kortom: 'Kunst' is grote kunst."
Filip Tielens, Cutting Edge, 18 oktober 2014

Kunst is shit? —
"Dat maakt Kunst tot een kolfje naar de ervaren handen van tg STAN en Dood Paard. Beide collectieven zijn meesters in het goochelen met tekst en spel. Zo spreken de drie acteurs elkaar tijdens het uitpakken van de 'decorinboedel' (die in een aanhangwagen de scène wordt opgerold) met hun echte voornamen aan. Tijdens het spelen meestal niet. Die 'meestal' maakt hun spel extra spannend en sappig. Op de meest onverwachte momenten stappen ze uit hun rol en bewijzen daarmee de veerkracht van hun spel én van Reza's tekst."
Els Van Steenberghe, Focus Knack, 20 oktober 2014

radio-interview met Kuno Bakker en Chantal Pattyn —
Pompidou, Klara, 21 oktober 2014

Een voorstelling om in te lijsten —
"Vriendschap is samen verteren hoe iedereen een leven lang zijn onverbeterlijke zelf blijft, en tegelijk onherkenbaar verandert. Voor die intermenselijke kleurschakering hebben Stan en Dood Paard een passende vorm gevonden, verlevendigd door drie lenige penselen vol spelplezier. Goed voor een voorstelling die, hoe duivels boosaardig ook, toch licht blijft. Maar wel eentje om in te lijsten."
Wouter Hillaert, De Standaard, 22 oktober 2014

Vele tinten wit kunnen de vriendschap schaden —
"De spelers van STAN en Dood Paard verstaan de kunst van het afstandelijk acteren, het balanceren tussen het realistische en het absurde, het frivole en het crue, het zodanig dansen op de koord dat je net niet valt. Alleen al het feit dat Dood Paard en STAN samen een productie maken mag voldoende zijn om je naar de zaal te reppen."
Roger Arteel, theatermaggezien, 22 oktober 2014

Bitse, ranzige scheldpartijtjes —
"Kunst wordt wel beschouwd als komedie, maar Yasmina Reza noemt het zelf een wreed stuk. Reza schrijft bitse, ranzige scheldpartijtjes, puntig en wreedaardig. Maar haar wreedheid is onderbouwd, want ze weet wel levende mensen te creëren."
Ron Rijghard, NRC Handelsblad, 24 oktober 2014

Wat theater vermag —
"Het is voorts overigens ook een goed idee om echt naar deze Kunst te gaan kijken. Om het lekkere spelen. Om de intrigerende vorm. Om de uitgesproken keuzes ... Om de scherpe, slimme, geestige tekst. Om de manieren waarop er wordt gesproken over kunst en hoe dat aanzet tot denken. Om de intrigerende manier waarop menselijke relaties worden getoond en verdiept waar je dan bij staat. Om het theater, en hoe goed dat hier weer is. "
Griet Op de Beeck, De Morgen, 25 oktober 2014

Een avondje om te lachen en na te denken over de waardevolle dingen in het leven —
"Vercruyssen is afwisselend grappig en irritant in zijn koppigheid, Bakker eigenwijs ('lees Seneca') en Biesheuvel ontwapenend als de niet meer zo jonge bruidegom die hij ook is. Op een onnadrukkelijke manier gaat het zo over de waardevolle dingen in het leven en waarom je die zou kunnen koesteren."
Karin Veraart, De Volkskrant, 25 oktober 2014

Niets maakt zo lelijk als kunst —
"Een enkele keer daalt de spanning en lijkt het stuk tijdens de langste scène iets te slepen. Gelukkig weten de drie acteurs met gerichte stoten onder de gordel elkanders en de eigen onuitstaanbaarheid steeds opnieuw te bevestigen. Zowel Reza als de combinatie Dood Paard en tg STAN kiezen geen kant en laten de onhebbelijkheden prevaleren boven de argumenten. Het pijnlijkste aan ‘Kunst’ is dat we de redelijkheid al jaren voorbij lijken."
Daniël Steneker, 8weekly, 28 oktober 2014

Kunst —
"Kunst van Stan & Dood Paard is een belangrijke voorstelling over een belangrijke vraag: Is het het waard om vriendschap op de proef te stellen over iets als 'smaak'? Is vaststellen dat je er anders over denkt niet voldoende? Zelfs als die vaststelling je emotioneert?"
Piet Van Kampen, RiRo theater, 29 oktober 2014

Briljante kunst van STAN en Dood Paard —
“De voorstelling blijft boeien tot het verrassende eind. De acteurs hebben zelf zichtbaar veel plezier en ook dat draagt bij aan een heerlijke avond waarin het ergens over gaat - in het bijzonder de reflecties over de waarde van kunst - en er veel gelachen kan worden.”
Margriet Prinssen, Haarlems Dagblad, 18 november 2014