of/niet

Of/niet is niet alleen een reünie van de acteurs maar ook van hun interesses. De voorstelling omarmt de liefde voor komedie ( Poquelin ), de fascinatie voor discommunicatie ( 'zien en zien '), politiek engagement ( Vraagzucht ) en dat alles met een metatheatrale knipoog ( Vandeneede... ). Want als het 'schijn' betreft, gaat dat natuurlijk ook op voor het theater zelf. De STANners amuseren zich kostelijk in dit web van misverstanden én het publiek met hen. En het publiek mag dan wel lachen, toch blijft het pijnlijk herkenbaar. STANs vraag is: lachen we terug naar het beeld dat we van onszelf zien? Of niet?
of/niet , De Morgen, Liv Laveyne, 26/04/06

De energie, het speelplezier en de gretigheid die Stan hier tentoonspreidt, is verbluffend. Of/niet bewijst dat een goed geplaatst misverstand tot nader order nog steeds de numero uno van de komedie is. Een berg misverstanden op elkaar, gekruist met een vleugje Pinter, is dan weer pure Stan: vlekkeloos uitgevoerd, bijzonder geestig en absoluut onweerstaanbaar.
MISVERSTAN , Knack, Wim Smets, 03/05/06

Dramaturgisch ligt deze combinatie voor de hand: zowel Pinter als Ayckbourn is een meester in het ontleden van de hypocrisie van de (Engelse) middenklasse. En zowel Party Time als Relatively Speaking gaat over schijnwerkelijkheden.
STAN heeft zijn vaste spelersgroep – Damiaan De Schrijver, Frank Vercruyssen, Jolente De Keersmaeker en Sara De Roo – ingezet om met een uiterst vermakelijke en slimme mengeling van ernst en ironie dit slippers- en slippertjesstuk te spelen. Komediespel op hoog niveau, perfect balancerend op de grens van technische vaardigheid en een vette knipoog.
of/niet vermakelijk en slim , de Volkskrant, Hein Janssen, 06/05/06

Rode draad in beide verhaallijnen is het contrast tussen verval enerzijds en het vastklampen aan verzorgdheid en fatsoen anderzijds. Waar in de klucht van Ayckbourn het verlies van huwelijkse trouw wordt verbeeld, staat in de teksten van Pinter maatschappelijke teloorgang centraal. Een spel met de waarheid, met als enige instrument het lichaam van de acteur en zijn tasje vol rekwisieten. Theater tot zijn pure essentie teruggebracht. Dat is dan tot slot wel een geruststelling: met zoveel getoond verval van instituten en zekerheden, biedt juist de illusie van het toneel nog enige puurheid.
De schijn van fatsoen , 8 Weekly, Maarten Das, 08/05/06

Houden uw vrienden niet van theater? Neem ze mee naar een voorstelling van Stan en ze zullen snel hun mening herzien.
Het buitenissige of/niet , zonder decor en zonder ophef, lijkt aanvankelijk niet veel om het lijf te hebben. Maar al snel zorgt het onderkoelde spel van de acteurs, hun talent om ons te doen geloven dat zij de tekst tegelijk met ons ontdekken en hun onverwoestbaar cynisme voor het allerbeste resultaat: een algemene slappe lach. En het spel brengt ons de genadestoot toe: Damiaan De Schrijver, een gebaarde kolos, is een acrobaat van de droge humor. Frank Vercruyssen zet een geweldige prestatie neer als het bezorgde type. Sara De Roo geeft blijk van een aanstekelijk goed humeur. En Jolente De Keersmaeker (de zus van Anne Teresa) slaat ons met verstomming door haar veelzijdigheid. Onweerstaanbaar. Uw vrienden zullen niet meer zonder kunnen!
STAN: jeukpoeder op het toneel , Le Soir, Laurent Ancion, 10/06/06

INTERVIEWS

Wij zijn veel te sociale beesten om zwartgallig te zijn
De Morgen 15/04/06

Stan pur sang
De Standaard 19/04/06

De lach voor de lach bestaat niet
Antwerpse Kleppers 11/03/08

RECENSIES

Leugen als bindmiddel
De Standaard 21/04/06

of/niet
De Morgen 26/04/06

MISVERSTAN
Knack 03/05/06

of/niet vermakelijk en slim
de Volkskrant 06/05/06

De schijn van fatsoen
8 weekly 08/05/06

Stan: jeukpoeder op het toneel
Le Soir 10/06/06